“ในที่สุด ความสามารถในการสื่อสารคำสั่งจะทำให้เราสามารถสั่งการหุ่นยนต์ได้ และสมองภายในจะคิดออกว่าจะดำเนินการอย่างไร” โคเฮนกล่าว เดิน "จากนั้นเรากำลังสนทนากับหุ่นยนต์ หุ่นยนต์อาจบอกเราบางอย่างเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมของมัน และจากนั้นเราอาจตอบสนองด้วยการพูดว่า "โอเค ไปที่นั่นและลองเดาดูว่าเกิดอะไรขึ้น"" หุ่นยนต์รุ่นใหม่นี้มีขนาดเล็กกว่าหุ่นยนต์ขนาดมาโครประมาณ 10,000 เท่าที่มีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ CMOS ในตัว และพวกมันสามารถเดินด้วยความเร็วกว่า 10 ไมโครเมตรต่อวินาที กระบวนการผลิตที่ Reynolds ออกแบบ โดยพื้นฐานแล้วเป็นการปรับแต่งอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่สร้างขึ้นในโรงหล่อ ส่งผลให้มีแพลตฟอร์มที่ช่วยให้นักวิจัยคนอื่นๆ สามารถติดตั้งหุ่นยนต์ขนาดเล็กได้ด้วยแอพของตนเอง ตั้งแต่เครื่องตรวจจับสารเคมีไปจนถึง "ดวงตา" เซลล์แสงอาทิตย์ที่ช่วยให้หุ่นยนต์นำทางโดยตรวจจับการเปลี่ยนแปลงใน แสงสว่าง. Reynolds กล่าวว่า "สิ่งนี้ช่วยให้คุณจินตนาการได้ว่าเป็นหุ่นยนต์ไมโครสโคปที่มีความซับซ้อนและใช้งานได้ดีจริง ๆ ซึ่งมีระดับความสามารถในการตั้งโปรแกรมสูง ซึ่งไม่เพียงแต่รวมเข้ากับแอคชูเอเตอร์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงเซ็นเซอร์ด้วย" เรย์โนลด์สกล่าว "เรารู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับการประยุกต์ใช้ในทางการแพทย์ ซึ่งเป็นสิ่งที่สามารถเคลื่อนที่ไปรอบๆ ในเนื้อเยื่อ และระบุเซลล์ที่ดีและฆ่าเซลล์ที่ไม่ดีได้ และในการฟื้นฟูสิ่งแวดล้อม เช่น ถ้าคุณมีหุ่นยนต์ที่รู้วิธีสลายสารมลพิษหรือสัมผัส สารเคมีอันตรายและกำจัดมัน"